Najważniejsze, o czym warto wspomnieć na samym początku to: wniesienie pozwu do sądu nie jest darmowe. Było już wspominane we wcześniejszych artykułach, więc jedynie przypominamy, że droga sądowa przy odzyskiwaniu długu niesie ze sobą dodatkowe koszty, które Wierzyciel musi ponieść.
Wysokość opłaty od pozwu zależy od dwóch, głównych czynników:
- wartości przedmiotu sporu;
- rodzaju postępowania, na które zostanie skierowana sprawa.
To, na jaki tryb postępowania zostanie skierowana sprawa decyduje właśnie wysokość dochodzonego roszczenia, a także dowody, które zostaną w pozwie przedstawione – szczegółowo mówimy o tym w artykule Kiedy złożyć pozew?.
Opłaty od wniesienia pozwu dzielą się na trzy rodzaje:
- Stała – wartość jednakowa, niezmienna niezależnie od wartości sporu lub przedmiotu zaskarżenia.
Naliczana jest przy sprawach niemajątkowych oraz niektórych majątkowych, określonych przez ustawę. - Stosunkowa – naliczana jest tylko w sprawach majątkowych, których przedmiot sporu jest wyższy niż 20 tys. złotych. Wynosi 5% od wartości, jednak nie może przekraczać kwoty 200 tys. złotych.
- Podstawowa – ma stałą kwotę 30 zł i jest naliczana w momencie, kiedy przepisy nie określają żadnej innej opłaty; ani stałej, ani stosunkowej i ani tymczasowej. Pobranie opłaty podstawowej wyklucza możliwość pobrania innych opłat.
Zacznijmy od opłat, które są naliczane w sporach, których wartość przedmiotu nie przekracza 20 tys. złotych. Warto na samym początku wspomnieć o nowelizacji kodeksu postępowania cywilnego z 2019 r., która wprowadziła ujednolicenie opłat z postepowania uproszczonego i zwykłego. Teraz w obu przypadkach zapłacimy tyle samo.
W artykule 13 kodeksu postępowania cywilnego znajdziemy wymienione stawki opłat, zależnie od wartości sporu:
- do 500 zł WPS(Wartość Przedmiotu Sporu) – 30 zł;
- od 500 zł do 1500 zł WPS – 100 złotych;
- od 1500 zł do 4000 zł WPS – 200 złotych;
- od 4000 zł do 7 500 zł WPS – 400 złotych;
- od 7500 zł do 10 000 zł WPS – 500 złotych;
- od 10 000 zł do 15 000 zł WPS – 750 złotych;
- od 15 000 zł do 20 000 zł WPS – 1000 złotych.
W momencie kiedy WPS przekroczy wspomniane wcześniej 20 000 tys. złotych opłata wynosi 5% wartości, ale nie przekracza 200 tys zł.
Przejdźmy teraz do trybu nakazowego. Jest ono właściwie w określonych z góry sytuacjach, które wymienione znajdziemy w kodeksie postępowania cywilnego, a także na żądanie wierzyciela. Omawiane postępowanie, w którym rozprawa nie jest wymagana, kończy się wydaniem przez sąd nakazu zapłaty. W tym przypadku opłata będzie aż o ¼ niższa od opisanego wcześniej trybu zwykłego. Także jest ono korzystne dla wierzyciela, zwłaszcza kiedy wnoszony jest pozew na wysoką kwotę.
Pozostał jeszcze tryb upominawczy i elektroniczny tryb upominawczy. Podobnie jak w nakazowym, wydawany jest tutaj nakaz zapłaty, lecz odbywa się to na posiedzeniu niejawnym. Kolejną różnicą jest brak obowiązku dysponowania konkretnymi dowodami. Podobnie ma się sprawa z elektronicznym trybem upominawczym, który przeprowadzany jest przez sąd w Lublinie.
Warte zaznaczenia tutaj jest, że przy WPS powyżej 20 000 tys. złotych, w upominawczym pobierana jest opłata w wartości 5% od wartości sporu.
Inne koszta, które należy uwzględnić w postępowaniu
Zależnie od sprawy i jej przebiegu, mogą zostać naliczone opłaty za: podróż, stawkę utraconego wynagrodzenia dla osoby, która została przez sąd wezwana na obowiązkowe stawiennictwo. Zwrot kosztów za udział tłumacza lub/i biegłego oraz koszta innych, powołanych do sprawy dowodów.
