W Kodeksie Cywilnym mamy do czynienia z przeniesieniem wierzytelności na osobę trzecią. Taka czynność jest możliwa, gdy nie sprzeciwia się ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Do dokonania przeniesienia wierzytelności nie jest potrzebna zgoda dłużnika. Może zatem ona wystąpić bez informowania strony dłużnej.
Niemożliwe natomiast jest dokonanie przeniesienia wierzytelności, gdy np. w ustawie zostało zawarte, że wierzytelność nie może być zbywana w drodze cesji, bądź gdy mamy do czynienia np. z umową pierwokupu.
Skutek jaki niesie ze sobą przeniesienie wierzytelności jest przejście wszelkich praw, roszczeń czy odsetek na nabywcę.
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny bądź inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności, przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo strony inaczej postanowiły – zgodnie z art. 510 Kodeksu Cywilnego.
Od istnienia zobowiązania zależeć będzie zawarcie umowy przelewu, która została wykonana w zobowiązaniu wynikającym z uprzednio zawartej umowy do przeniesienia własności, zapisu zwykłego, z bezpodstawnego wzbogacenia lub innego zdarzenia. Wtedy ważność takiej umowy weryfikuje to zobowiązanie.
Dłużnik ma prawo do postawienia zarzutów przeciwko nabywcy wierzytelności, jeżeli miał je przeciwko zbywcy w chwili powzięcia informacji o przelewie.
Zmiana dłużnika
Art. 519 Kodeksu Cywilnego daje nam możliwość do przejęcia długu przez osobę trzecią. Może to nastąpić w formie:
- Umowy między wierzycielem, a osobą trzecią za zgodą dłużnika. Oświadczenie może być złożone którejkolwiek ze stron.
- Umowy między dłużnikiem, a osobą trzecią za zgodą wierzyciela. Oświadczenie może zostać złożone którejkolwiek ze stron, natomiast może ono być bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział o niewypłacalności długu przez osobę go przejmującą.
Jeżeli wraz z upłynięciem wyznaczonego terminu, strony nie złożyły zgody do przejęcia długu, jest to równoznaczne z odmówieniem zgody.
Kiedy następuje nie zawarcie umowy?
Również wtedy, gdy skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody dłużnika, a on odmówił. Natomiast w sytuacji, gdy skuteczność umowy zależy od zgody wierzyciela, a on odmówił zgody, strona, która miała przejąć dług jest odpowiedzialna względem dłużnika za to, że wierzyciel nie będzie od niego żądał spełnienia świadczenia.
Umowa o przejęcie długu, jak i zgody wierzyciela na przejęcie długu jest zawierana na piśmie pod rygorem nieważności.
Osoba przejmująca dług ma prawo do składania wierzycielowi zarzutów, które posiadał dotychczasowy dłużnik. Wyjątkiem jest zarzut potrącenia z wierzytelności dotychczasowego dłużnika.
Jeżeli wierzytelność była zabezpieczona poręczeniem lub ograniczonym prawem rzeczowym ustanowionym przez osobę trzecią, poręczenie lub ograniczone prawo rzeczowe wygaśnie z chwilą przejęcia długu, chyba że zostanie wyrażona zgoda na dalsze trwanie zabezpieczenia przez poręczyciela lub osobę trzecią.
